شاهوردی, الهام, سپه وندی, مسعود. (1397). مقایسۀ تطبیقی تعلیم و تربیت در شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر. پژوهشنامه ادبیات تعلیمی, 10(40), 163-192.
الهام شاهوردی; مسعود سپه وندی. "مقایسۀ تطبیقی تعلیم و تربیت در شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر". پژوهشنامه ادبیات تعلیمی, 10, 40, 1397, 163-192.
شاهوردی, الهام, سپه وندی, مسعود. (1397). 'مقایسۀ تطبیقی تعلیم و تربیت در شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر', پژوهشنامه ادبیات تعلیمی, 10(40), pp. 163-192.
شاهوردی, الهام, سپه وندی, مسعود. مقایسۀ تطبیقی تعلیم و تربیت در شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر. پژوهشنامه ادبیات تعلیمی, 1397; 10(40): 163-192.
مقایسۀ تطبیقی تعلیم و تربیت در شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد
2استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد (نویسنده مسؤول)
چکیده
تعلیم و تربیت یکی از بنیادی‌ترین اصول در تمامی فرهنگ‌های بشری و پلکانی برای عروج به عالم انسانی است و هدف عمدۀ پیامبران و مصلحان اجتماعی چیزی جز تعلیم فضایل تربیتی و پرورش خصائل نیک انسانی نبوده است. از منابع مهم تعلیم و تربیت آثار فاخر ادبی، منظومه‌های شاهنامۀ فردوسی و ایلیاد و ادیسۀ هومر هستند که پر از نکته‌ها و دستورالعمل‌های تعلیمی و تربیتی‌اند و تاکنون کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. ازاین‌رو با مطالعۀ کتابخانه‌ای این آثار می‌توان ضمن شناخت مؤلفه‌های تربیتی دو فرهنگ ایرانی و یونانی به این مهم دست یافت که مهم‌ترین دغدغه‌های تربیتی هریک از این فرهنگ‌ها کدام‌اند؟ و چگونه می‌توان با شناخت و تدوین، تشریح و تفسیر آن‌ها نسل امروز را به آموختن و تبعیت از این اصول نیک اخلاقی سوق داد. مقایسۀ تطبیقی آثار مورد اشاره بیانگر این واقعیت است که مؤلفه‌های تربیتی مانند نرم‌خویی، رایزنی و... در این دو فرهنگ علاوه بر اینکه نقاط مشترک بسیاری دارند، برای تأمین سعادت نوع بشر چه در گذشته و چه امروز نیز بسیار کارساز و راهگشا هستند و در حماسۀ هومر این مؤلفه‌ها در مراحل اولیۀ تکامل اندیشۀ بشری هستند درحالی‌که حماسۀ فردوسی در این زمینه بسیار کامل‌تر و پخته‌تر است و وضوح و شفافیت مؤلفه‌های تربیتی در آن بسیار بیشتر از حماسۀ هومر است.
2. افراسیاب‌پور، علی‌اکبر (۱۳۹۰)، «تعلیم دوستی در شاهنامه»، پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی، سال سوم، شمارۀ ۱۲، ۱۸۱ـ۲۰۴.
3. پشت‌دار، علی‌محمد و غلامپور، سکینه (1394)، «بررسی تطبیقی کارکردهای پیشگویی در حماسه‌های بزرگ جهان (شاهنامه و ایلیاد و ادیسه)»، فصلنامۀ پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورۀ یازدهم، شمارۀ 41، 251ـ281.
4. جهانتیغ، مریم (۱۳۹۰)، «ادبیات تعلیمی و تربیتی در شاهنامه فردوسی»، پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی، سال سوم، شمارۀ ۱۱، ۴۱ـ۵۸.
5. خزائل، حسین (1386)، فرهنگ ادبیات جهان، چ۲، تهران: نشر کلبه.
12. صفا، ذیبح‌الله (۱۳۷۳)، تاریخ ادبیات در ایران، خلاصۀ جلد ۱و۲، چ۱۱، تهران: انتشارات ققنوس.
13. طغیانی، اسحاق، هاشمی، سیدمرتضی و مختاری، خدایار (۱۳۹۳)، «نشانه‌شناسی تعلیم و تربیت در داستان زال و رودابه»، پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی، سال ششم، شمارۀ ۲۲، ۳۳ـ۶۴.
14. طوسی، خواجه نصیرالدین (۱۳۹۱)، اخلاق ناصری، تصحیح و تنقیح مجتبی مینوی و علیرضا حیدری، چ۷، تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.
ابتدای صفحه